Bijbelse visie

Terminale pijnbestrijding als zodanig komt in de Bijbel uiteraard niet voor.
Een bekende psalmregel luidt: “Hij (= God) heelt gebrokenen van harte, en Hij verbindt ze in hunne smarte” (Ps. 147:2 berijmd). Het mag duidelijk zijn dat dit niet letterlijk bedoeld is, maar het wel illustratief dat de Heere uit is op heling, op genezing. Ook toen de Heere Jezus op aarde was, heeft laten zien dat het lijden van de mensheid Hem steeds zeer ter harte ging.

God is de God van het Leven. Bij alle genezingen die de Heere Jezus heeft verricht, heeft Hij dan ook nimmer de dood als oplossing voor het menselijk lijden gezocht. Integendeel, doodzieke mensen en zelfs personen die reeds gestorven waren, heeft de Heere Jezus weer opgewekt. Denk aan de geschiedenis van een doodzieke dienstknecht van de hoofdman te Kapernaüm, die genezen wordt, direct gevolgd door de opwekking uit de dood van de jongeman te Naïn (Luk. 7:1-18). Ook lezen we van de genezing van de schoonmoeder van Petrus (Matt. 8:14-18) en van de zoon van de koninklijke hoveling (Joh. 4:43-54), en van de opwekking van het dochtertje van Jaïrus (Luk. 8:40-56), en van Lazarus (Joh. 11).

God heeft mensen niet voor de dood, maar voor het leven geschapen. In de opstanding van Jezus Christus heeft God getoond dat Hij de Levende is, die het leven geeft. Om deze reden wijzen Bijbelgetrouwe christenen het toedienen van middelen af die primair er op zijn gericht om het leven van de patiënt te verkorten of te beëindigen.

Anderzijds moeten we er mee rekenen dat de volle realiteit van het Koninkrijk van God nu nog niet zichtbaar is. Met andere woorden: mensen moeten nog sterven.